Wiosną nad Biebrzę

Jako Podlasianka szczycę się naszą nadbiebrzańską krainą. W 1993 roku utworzony tu został największy w Polsce park narodowy o powierzchni 59223 ha oraz 66824 ha strefy ochronnej, tzw. otuliny. Celem jego powołania była ochrona najlepiej zachowanego kompleksu torfowisk niskich w Europie Środkowej i Zachodniej, będącego miejscem lęgowym licznych gatunków ptaków i jednym z ważniejszych miejsc ich wypoczynku i żerowania w czasie przelotów. Biebrzański Park Narodowy jest największą w Polsce ostoją łosi. Występują tu bobry, wydry, wilki, orliki krzykliwe i grubodziobe, puchacze, cietrzewie, wodniczki, 5 gatunków gadów, 12 gatunków płazów, bogactwo gatunków motyli … W jego krajobrazie dominują bezkresne przestrzenie podmokłych łąk i szuwarów. Stwierdzono tu ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, blisko 20 gatunków storczyków. Kotlina Biebrzańska jest także interesująca ze względu na kulturę i historię. Można tu spotkać malownicze drewniane chaty ze studziennymi żurawiami, budynki wzniesione z głazów narzutowych oraz przydrożne krzyże i kapliczki.

Moja rodzina stara się odwiedzać to bardzo piękne, naturalne miejsce przynajmniej raz w roku. Najciekawiej jest tu wiosną, ale uwaga – zaplanujcie na wycieczkę cały dzień i nie zapomnijcie na nią wziąć kaloszy.
Na terenie Parku ruch turystyczny dozwolony jest po wyznaczonych szlakach, w ciągu dnia oraz godzinę przed wschodem słońca i godzinę po jego zachodzie.

Więcej zdjęć z wycieczki nad Biebrzę w dziale Wycieczki i imprezy